tag:blogger.com,1999:blog-100431462024-03-23T19:20:21.692+01:00A Farola de PragaPorque opinar é o que nos quedaXMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.comBlogger61125tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-83006728368998953392014-01-22T16:53:00.001+01:002014-01-22T16:53:48.784+01:00Adventurous Antelope Canyon Photo ToursSi algunha vez oistedes falar do <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Ca%C3%B1%C3%B3n_del_Ant%C3%ADlope">canón do antílope</a> saberedes que paga a pena visitalo e mais aínda si pasas perto...<br />
<br />
Foi o que nos pasou en Xullo no noso tour polos EEUU... pasamos perto de alí camiño do Gran Canón pero ese día decidimos seguir; foi logo cando pensamos que era mágoa deixalo pasar e o día 28 nos tiramos dende Flagstaff (aprox. 200 millas 3h) ata alí.<br />
<br />
Xusto ó lado da planta enerxética da "nación navajo" na AZ98 (curioso estado dentro dos EEUU con cousas que si aquí llas déramos ós catalans ardería troya) estaba o repleto parking e o posto de <span style="background-color: #fffee9; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><a href="http://www.navajoantelopecanyon.com/">Adventurous Antelope Canyon Photo Tours</a> como xa sabíamos non tiñamos hora para ese mismo intre así que nos daban viaxe para 3 horas dempois... </span><br />
<span style="background-color: #fffee9; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">Como o día amenazaba trebón xa andabamos coa mosca tra-la orella pero non tiñamos outra opción nin outro día... pagamos coa tarxeta e fumos a Page a mercar algo para xantar e ve-lo encoro de glenn canyon.</span></span></span><br />
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">Cando voltamos ó chiringo estaba valeiro e nos diriximos á ventana para que nos confirmaran o que sospeitabamos... a autoridade gubernativa ordeara o peche do canon e o tour estaba anulado. Soliciteille a devolución do cargo á encargada que tras facer unha chamada me dixo que estaba solucionado...</span></span></span><br />
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">Cando voltamos da viaxe puiden comprobar que o cargo non estaba retrocedido e que os 98€ seguían cargados na tarxeta. </span></span></span><br />
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">Tardamos cáseque 6 meses e 3 reclamacions en recupera-los cartos.</span></span></span><br />
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: #fffee9;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 14px;">Non digo que o sitio non pague a pena (a ben seguro que sí) só que teñades precaución coa meteoroloxía e coa forma de pago.</span></span></span>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-16739713384997711572010-07-02T20:15:00.000+02:002010-07-02T20:15:19.746+02:00Longarela o remanso de paz á beira da muralla.<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /> Fumos a ver unha de Celtas no medio dunha de romanos e topamos unha de desastre natural... pero nós cobilladiños nun recuncho de Castroverde descansamos ata ver sai-lo sol tra-lo arco da vella e cando chegamos á cidade amurallada o trebón era só unha mala lembranza.<br />
<br />
Trátase dunha casa labrega grande, con estructuras anexas ben pensadas e unhas poucas modificacions no interior para acadar espazos de estar (1 salon con Lareira e outro con cheminea) moi agradables cun mobiliario nin tosco nin moderno, boa iluminación e aporveitamento da luz natural ó tempo que se permite contemplar polas fiestras a fermosa paisaxe do lugar. Habitacions cómodas ben climatizadas con servizos equipados ó gusto antiguo mais sen faltar de nada. O comedor de hospedados ten aire de adega que invita a almorzar con calma.<br />
<br />
Pero o mellor de todo é o trato das propietarias que fan que un se sinta como na casa e que marche con gañas de voltar.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-34559384178375915002010-03-27T10:21:00.000+01:002010-03-27T10:21:34.832+01:00Ramiro's science's<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /></div><br />
<div style="background-color: #ece7c5; border-color: rgb(38, 108, 111); border-style: solid; border-width: 1px 2.5px 2px 0.5px; color: #010122; display: none; font-family: sans-serif; font-size: 10pt; padding: 1pt 3pt; position: absolute; z-index: 1000;"></div>Aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid e que alí á beira do río fixeron un museo da ciencia con un alto mirador sobre a cidade nos subimos para contemplar o exterior e o interior.<br />
<br />
Ramiro's é un grupo empresarial familiar que ten ademais do restaurante do que falaremos outro en San Juan de Puerto Rico, unha adega de viños e unha escola/taller de cociña.<br />
<br />
O restaurante do museo da ciencia situado na 10ª planta do edificio ten aire moderno e de estética mais ben minimalista...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7p3TedwJLnu1f-AhP0wBeHgrwP3BnuhInajYwAg43cqRCulZWFMLp1rvZ4-LbVS8vaAT50yxlHY3GZs5PQSShB8jLYR3wX8ivYKlmzGzCr08Cnjb-JSCouTsEoQYqyuFN6b02wg/s1600-h/Ramiros.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7p3TedwJLnu1f-AhP0wBeHgrwP3BnuhInajYwAg43cqRCulZWFMLp1rvZ4-LbVS8vaAT50yxlHY3GZs5PQSShB8jLYR3wX8ivYKlmzGzCr08Cnjb-JSCouTsEoQYqyuFN6b02wg/s320/Ramiros.JPG" width="218" /></a></div><br />
O que alí disfrutamos foi o reflexo do enunciado na súa carta filosófica:<br />
<ul><li>Productos da terra</li>
<li>O sabor como elemento fundamental</li>
<li>Técnicas e creatividade modernas</li>
<li>Unha presentación delicada e ben pensada.</li>
</ul> O servicio correspondeuse coas espectativas creadas con moita atención pero sin agobiar e con explicacions puntuais sobre cada aperitivo, prato, prepostre etc.<br />
<br />
Por consello do persoal escollemos o viño "Cóndita" da propia adega que resultou todo un achádego para os nosos sensos e que casou perfectamente cos pratos que seleccionamos da carta.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhifGHpGOtvUDatsS7lSTlZ8U5NKGgEeqzKXpxf5Ws5fMDh-LA9Tqk6vSurICjrid-CmfW4XFlNey7XEfxVcdiTmhExy8pFese0cior-g-ryIInUVMcEaesBpn0fPBkXPr35BPbFg/s1600-h/Ramiros1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhifGHpGOtvUDatsS7lSTlZ8U5NKGgEeqzKXpxf5Ws5fMDh-LA9Tqk6vSurICjrid-CmfW4XFlNey7XEfxVcdiTmhExy8pFese0cior-g-ryIInUVMcEaesBpn0fPBkXPr35BPbFg/s320/Ramiros1.JPG" width="216" /></a>A espuma de sopas de allo de Valladolid, a crema de setas de Soria con torrijas, o arroz negro con láminas de atún, solomillo recheo de queixo pata de mulo... todo como moi tradicional mais tamén moi suxerente, moderno e ben presentado. Os sabores con matices que estimulaban a degustación detallada, as sensacions...<br />
<br />
Os postres cun estilo especial e sabores ben contrastados. En fin, que o disfrutamos e que pensamos que ten ben acadadas as distincions das que fachendea.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0Valladolid, España41.637191833370558 -4.745278358459472741.63518733337056 -4.7489263584594728 41.639196333370556 -4.7416303584594726tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-27882389366960470102010-02-08T00:29:00.000+01:002010-02-08T00:29:13.670+01:00COCIDO 2010; a herdanza<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /></a><span style="color: white;"><span style="color: black;">E fumos novamente testemuñas de como se fai a composición mais senlleira, sinxela e requintada da culinaria galega. </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHjsOHXU1svlMzoMeudO80bf09XnNxDTiuA0yufLq47BaHNYkijG4xaMwTXBSTSY3JarnY6js7t5wC9ByLN0JnWKCU1GtegagEHAiug5owVTbhZamR8BUFPYfZcLGfw4tb5uzJ_g/s1600/Imaxe(362).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHjsOHXU1svlMzoMeudO80bf09XnNxDTiuA0yufLq47BaHNYkijG4xaMwTXBSTSY3JarnY6js7t5wC9ByLN0JnWKCU1GtegagEHAiug5owVTbhZamR8BUFPYfZcLGfw4tb5uzJ_g/s320/Imaxe(362).jpg" width="320" /></a><span style="color: white;"><span style="color: black;">Trátase dunha auténtica obra de arte comparable a calquer grande cadro, como os de Asorey ou a calquer partitura musical como unha Foliada. De feito, eu hay obras de esas outras artes que non entendo si non é no contexto do festexo exaltador desta magna comunión do que a nosa terra dá e do que a nosa xente fai con elo.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="color: white;"><span style="color: black;"><br />
</span></span></div><div class="" style="clear: both; text-align: left;"><span style="color: white;"><span style="color: black;"> </span></span> </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuGv7PtYIKpstoW16-7oW2ZX3LgeBVxaK7195tJlC91Xo30fmuEFPhmmoxECByue1dqWyYKwwc58mA13iCpvvIw96-k1QsJ5SK2zhw_tmYOijpRz2y65Onp1fMAd-lnvJiizs4w/s1600-h/Imaxe(363).jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuGv7PtYIKpstoW16-7oW2ZX3LgeBVxaK7195tJlC91Xo30fmuEFPhmmoxECByue1dqWyYKwwc58mA13iCpvvIw96-k1QsJ5SK2zhw_tmYOijpRz2y65Onp1fMAd-lnvJiizs4w/s320/Imaxe(363).jpg" width="320" /></a></div> Todo eso, que podería encher bibliotecas de cociña e gastronomía non pode ser comprendido sin asumir que a verdadeira tradición só se transmite por unha cadea invisibel que vai decodificando unha 'expertez' propia das profesions mais estudadas para chegar á alma de quen recibe as leccions de xeito que non só se "saiba" elabora-lo plato senon que se "sinta" como se fai.<br />
<br />
Tiven o privilexio de ser testemuña dun deses intres segredos que tan ben describiu Gunter Grass no "Rodaballo"...logo quixeron quedar as dúas xuntas rematando en conxunto este común mais absolutamente domiñante xantar do pais dos galegos. Un tesouro de tal valor que permanece invisible na simpleza dos seus compoñentes, no sinxelo da súa feitura e na felicidade de quen se senta diante dun prato como este, ou <a href="http://kandpalleiro.blogspot.com/2005/01/cocidazo.html">aquel</a>... <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM6Nz1Pyq2C_OyTVhGV20G0BLf47yWNYgtrb5YEk9sd1oUo6KkMVLeDU4tpC1TlY581B-8dIvDGM76Dan0kzJJjEmjyGEpGQDl6y4LksfolI0uVaSHluRcueTk9VeAMYMPmnzRIw/s1600-h/Imaxe(365).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM6Nz1Pyq2C_OyTVhGV20G0BLf47yWNYgtrb5YEk9sd1oUo6KkMVLeDU4tpC1TlY581B-8dIvDGM76Dan0kzJJjEmjyGEpGQDl6y4LksfolI0uVaSHluRcueTk9VeAMYMPmnzRIw/s320/Imaxe(365).jpg" width="320" /></a></div><div style="background-color: #ece7c5; border-color: rgb(38, 108, 111); border-style: solid; border-width: 1px 2.5px 2px 0.5px; color: #010122; display: none; font-family: sans-serif; font-size: 10pt; padding: 1pt 3pt; position: absolute; z-index: 1000;"></div>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-49878358318766990252010-01-28T05:07:00.000+01:002010-01-28T05:07:16.225+01:00EL BULLIcio<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> UNHA RETIRADA A TEMPO É A VICTORIA QUE LLE QUEDA A QUEN O TEN TODO.<br />
<br />
Non hai mais que ver a repercusión mundial do anúncio do señor Adriá... "cheguei á cima e vin que só quedaba baixar".<br />
<br />
Para a miña estratega non se trata mais ca dunha campaña de márketing para abrir algunha iniciativa empresarial... non sei non o vexo eu montando unha franquicia de "marca bulli"... a nós estráganos o agasallo do 20º aniversario...salvo que... xa se verá.<br />
<br />
Dende logo Madrid quedou 'fusionado' coa nova, pero non parou a mostra de novedades hipergastronómicas; como sempre hai para tódolos gustos que é o que conta.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-50830311504791993252009-12-21T07:03:00.000+01:002009-12-21T07:03:29.765+01:00Antes e despois, AVATAR.<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Non podo resistilo, malía que me prometin conformarme co dito no Facebook o certo é que non podo. Quedei moi impresionado e iso que a fun ver a un cinema "normal".<br />
<br />
Que dicir? Pois que quen non a vira e quera 'prepararse' que visualice Pocahontas (versión Disney) e Alien. Que repase un pouco como eran as técnicas de rodaxe do século XX e o making off das películas do señor dos aneis...<br />
<br />
Ti es tí e o que che rodea?... seica podes ser tí e percibir por outro, e actuar, e facer... entón creaste un avatar que fai por tí, percibe por tí e ti pensas estar "na outra banda" a salvo de todo... mais non é certo.<br />
<br />
Un grande argumento, con moi bo ritmo e transicions ben estudadas. Ideas soltas que encaixan, estereotipos cecais algo esaxerados mais moi creibles e, malía a previsibilidade do resultado...emoción.<br />
<br />
A técnica de rodaxe...simplemente espectacular. O cinema volta a cobrar vantaxe como espectáculo de sensacions a inmersión e total e non deixa espazos para a confusión.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-12095835821885771372009-12-20T06:44:00.000+01:002009-12-20T06:44:09.060+01:00O ano do abandono?<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Non pensedes que non temos feito nada interesante neste tempo... é simplemente que a 'redactora' anda en historias e iste humilde transcriptor non quere facer suplantacions. Pode que vexades "aparecer" algúnha entrada entre a de Solla e ista; é que as tiñamos pre-cociñadas pero non me lle dera o visto bó.<br />
<br />
Non sei que pasará en 2010 con iste blogue, seguiremos tentando darlle algunha entradiña sobre estas cousas que SON a vida... esas nas que estás ocupado mentras fas plans. Aproveitadeo o mellor que se poda.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-76325308078518335092009-02-17T05:44:00.003+01:002009-02-17T06:30:13.000+01:00Solla; Pedra e modernidade<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Debera estar a escribir sobre o mellor cocido do mundo; mais como as datas cadran como cadran tivemos a ocasión e a aproveitamos. Levabamos moito tempo querendo ir a probar en persoa o traballo tan persoal e, coido, tan vencellado á tradición do televisivo Pepe Solla e ata Poio nos fumos na noite de San Valentín.<br /><br />Sita nunha casa de pedra, con horreo e cruceiro a casa Solla non evita os anos de tradición que leva ás costas, os exhibe con orgullo mais adaptado á modernidade de un interior amplo cunha cristaleira cara ó exterior, iluminación relaxada e vistas ó traballo da cociña "en directo". A decoración inclue unha exposición 'variable' e destaca unha grande escultura na barra da cociña.<br /><br />A atención persoal da equipa e do propio Solla ten a xusta medida, nin 'ofician' como outras persoas que requiren silencio e contemplación nin deixan ó cliente desorientado diante de platos de dificil escrutinio.<br /><br />Para nós foi a cea mais 'rendible' en moitos anos pois calquera dos pratos do menú express que nos recomendaron para esta primeira ocasión así como o Abalo 2006 que tivemos a sorte de escoller acadaron en nós a EMOCIÓN e a multiestimulación esa da que falan nos libros de alta cociña.<br /><br />Así, os tres sorprendentes aperitivos nos deron unha idea desa conxunción de tecnoloxía e tradición que está en boga, A vieira movilizou os nosos sensos pola mezcla de texturas, o Bacallau nunha liña mais tradicional apoiouse na calidade do mesmo producto e na xusta feitura e, para rematar a costela voltou a movilizar tódolos nosos receptores cunha mixtura de sabores, cores e texturas abraiantes.<br /><br />Prepostre de queixo país ó estilo de unha crema que mezclar con marmelo ou mazá que fan preciso un pouco mais do rico pan que acompañou a cea. O postre tradicional da casa Solla; un souflé con helado que non fixo preciso un gran esforzo para repetir e rematar pois sendo un postre coñecido no país hai tempo a forza de ausencia está a voltar ó plano do exótico.<br /><br />A infusión de menta foi o chanzo final nas emocions culinarias da noite pola súa frescura. Vemos dificil superar este envite para moitos dos restaurantes do país.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-12446083023739807402009-01-18T21:15:00.003+01:002009-01-18T21:38:41.402+01:00Borges e Álvarez, El Calafate<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"><a href="http://maps.google.es/maps?q=El+Calafate&oe=utf-8&client=firefox-a&ie=UTF8&ll=-50.338124,-72.263517&spn=0.001794,0.006845&t=h&z=18">Borges y Álvarez, Bar-Librería. El Calafate.</a><br /><br />El Calafate é unha localidade da provincia arxentina de Santa Cruz que debe andar polos 40000 habitantes e que pola súa situación xeográfica constitúe a porta obrigada de acceso ó Parque Nacional “Los Glaciares” e á súa xoia, o glaciar Perito Moreno.<br /><br />Vila típica do desenrolo o seu trazado cuadriculado xira ó redor da Avenida Libertador na que se atopan os centros de artesanía e tendas do lugar. O seu hiperdesenrolo turístico dos derradeiros tempos fai dela unha víctima propiciatoria de tódolos males do crecemento turístico; mais, por sorte, non todo está perdido.<br /><br />No centro comercial “Tierra de Gnomos” ó pé mesmo da estación de autobuses no segundo andar anúnciase un establecemento singular: “Libro Bar”. É Borges e Álvarez un local que conxuga librería, biblioteca, sala de estar, cafetería, restaurante, bar e sala de concertos sen agobios.<br /><br />A enorme estantería de cada extremo do local almacena libros de múltiples temáticas, formatos e linguas tanto para a lectura ocasional mentres se toma algo como ben empaquetados para a súa merca, así como postais e pequenos obxectos de artesanía. A calquera hora do día constitúe un refuxio, un punto de encontro ou unha atalaia para observar ó que sucede na transitada avenida Libertador.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4-G0I6ukkOBVZyXip4ZtrjKhzxYi3GtVWsGUDMsHS027rCuDhV_j8fxl8ZijvK7UChFW5CFsXgtpIcTCJYvbEenfa1FyJzFzMkN4N6-0KNlhlXcq2iThN-RJHe-AvH8EgO8IcGQ/s1600-h/Imaxe(073).jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4-G0I6ukkOBVZyXip4ZtrjKhzxYi3GtVWsGUDMsHS027rCuDhV_j8fxl8ZijvK7UChFW5CFsXgtpIcTCJYvbEenfa1FyJzFzMkN4N6-0KNlhlXcq2iThN-RJHe-AvH8EgO8IcGQ/s400/Imaxe(073).jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292735756470632066" /></a>Dende primeira hora cos almorzos ben surtidos de café, zumos (jugos) e bollería; pasando polo variado menú do mediodía con xantar ‘de prato’ ou fast food, unha ampla variedade de cervexas e viños ata unha carta de cocteis que porán a proba a capacidade decisoria dos mais atrevidos e música en directo pola noite; todo atrae cara este local do que levamos a mellor impresión pola atención da súa xente sempre disposta a explicar calquera dúbida que nos xurdira.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAOsMbQ6PhH8ilqv-IPDGoWl5KZDI_Kkt3CzCmsstg1dP48NpQhWA-m6_bnoDUGwvVS3gIQqy0e-Kr-vRYdNxxHSc3vTYOQPi-fcfxVzFRsNrDmwYhGkNQ-BLBtBi3pergsxXYcw/s1600-h/Imaxe(071).jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAOsMbQ6PhH8ilqv-IPDGoWl5KZDI_Kkt3CzCmsstg1dP48NpQhWA-m6_bnoDUGwvVS3gIQqy0e-Kr-vRYdNxxHSc3vTYOQPi-fcfxVzFRsNrDmwYhGkNQ-BLBtBi3pergsxXYcw/s400/Imaxe(071).jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292734753298320322" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaq4eL9-UQ91AnHQ0lKi7fJYAHUfFgwf4MY-Atxg7N71HZrjMCd7rI8iDUJ4berWEHrLOe4wuLVZ3M_k5gmI16go1ZkMwLk91ej0gWxu-OcDu9gUKrc41i17Ic526yoVv7Ez6c_w/s1600-h/DSC00051.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaq4eL9-UQ91AnHQ0lKi7fJYAHUfFgwf4MY-Atxg7N71HZrjMCd7rI8iDUJ4berWEHrLOe4wuLVZ3M_k5gmI16go1ZkMwLk91ej0gWxu-OcDu9gUKrc41i17Ic526yoVv7Ez6c_w/s400/DSC00051.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5292734762533855794" /></a>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-88182520421493501412009-01-18T10:23:00.004+01:002009-02-05T06:54:52.833+01:00Paprica, Lugo<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100">Tiña que ser dese xeito; <a href="http://acarreiradunkan.blogspot.com/2009/01/espectaculo-lucense.html">acudimos</a> á bimilenaria cidade de Lucus Augusti e tiñamos que aproveita-lo tempo...<br /><br />Percurei consello no parecer de outros blogueiros coñecedores da cociña galega e topei <a href="http://www.colineta.com/2008/10/15/paprika/">esta recomendación</a> e mais <a href="http://toni1969.blogspot.com/2008/10/restaurante-paprica-lugo.html">estoutra</a>. Evidentemente non temos os coñecementos nin a experiencia de <a href="http://www.colineta.com">colineta</a> ou de <a href="http://gourmetymerlin.blogspot.com/">gourmet de provincias</a> para facer unha grande crónica nin levamos libreta na que apuntar tódolos datos así que diremos o noso parecer sen moita floritura.<br /><br />Trátase dun local xeitoso sito nunha ruela dentro de murallas mais de localización non casual, quero dicir que ou sabes donde vas ou non o topas diante nun paseo normal. A fachada sí que 'ten pinta', atrae a quen gosta dos ambientes pouco recargados, minimalistas diría eu. Unha barra pequena cara a unha cristaleira invita a pasar eses intres de espera tomando un aperitivo.<br />Comedor nen grande nen pequeno cara a un patio interior ten tamén unha decoración pouco cargada e con boa iluminación, mobiliario acorde e vaixela de louza branca e copas estilosas.<br /><br />Como as circustancias da viaxe eran as que eran e tocaba conducir tra-la cea a lianta da miña compañeira pediu un espumoso para acompaña-la cea (botella pequena) que eu completei con auga para repoñer o que perdera. De xantar tomamos o Foie e o Atlantico-Pacífico como primeiros e un Risoto mais un bacallu... como non gosto da orde direi que o mellor sen nengún xénero de dúbida é o risoto que fai "move-las orellas" da emoción, o Foie estaba esquisito mais algo salgado, o combinado atlántico-pacífico resultou o exotismo que percurabamos e o bacallau tiña unha feitura que me lembrou á merluza negra que tomamos en Ushuaia...<br /><br />A Relación Calidade-Prezo semelloume mais que aceptable e como comentario final dicir que tras correr, tomar 2 cortos de cerveza coa súa tapa, 2 copas de espumoso coa cea, auga e café o resultado da alcoholemia foi "0,0" en Guntín.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-79623072728443350082009-01-16T07:10:00.004+01:002009-01-16T07:33:38.975+01:00Ramos Generales, el almacén. Ushuaia.<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" />Esta é a primeira de unha serie de entradas que penso facer sobre os sitios que tivemos a sorte de coñecer na nosa recente viaxe á Arxentina (enlace álbum web).<br /><br />A visita a <a href="http://maps.google.es/maps?f=q&source=s_q&hl=gl&geocode=&q=Ushuaia+Argentina&sll=39.97712,-3.735352&sspn=18.525791,39.375&ie=UTF8&ll=-54.808031,-68.307924&spn=0.006814,0.019226&t=h&z=16">Ushuaia</a> constitúe un dos fitos casque inescusábeis de unha viaxe á Patagonia. Poboación creada co obxectivo soberanista e co traballo de presos que padeceron condicións inhumanas Ushuaia, a “bahía que mira ó poñente” na agonizante lingua Ona, é hoxe unha cidade grande, que se esparexa polos montes en construccións mais ben pequenas e que se nutre na actualidade do turismo e da explotación de algúns dos recursos forestais da zona (Lengas, Turba...) tras unha historia chea de erros, abandonos e moito, moitísimo sacrificio.<br /><br /><table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/lh/photo/6ga6_EocyWLbRxQxm0NxXQ?authkey=x94g0EAxYhw&feat=embedwebsite"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrMtaMqseaEjVjHBY2ciVOskWfaT8Eda44GPiOiJcwq9VJi2fs1E9GlYKQuMfxuP3SDLnsoOw5l1q5VaRZS3PCBVywzQXWhelGzFRRs2aKbzMihn7FYwLJ8459Zn-d76pQt0Q-Mg/s400/DSCN6011.JPG" /></a></td></tr><tr><td style="font-family:arial,sans-serif; font-size:11px; text-align:right">De <a href="http://picasaweb.google.com/meijome/AFarolaDePraga?authkey=x94g0EAxYhw&feat=embedwebsite">A Farola de Praga</a></td></tr></table><br /><br />Unha de esas historias é a que deu lugar ó almacén e tenda de “Ramos Generales” que a principios do século XX fora un dos tantos establecementos que se fundaran na cidade para comerciar cos colonos e coa prisión. Na actualidade o establecemento conserva a estructura xeral do que fora mais nos estantes acumúlanse os mais diversos obxectos que foron caendo no desuso co paso do tempo, o mostrador ten a venda a mais deliciosa repostrería, como non alfanjores incluídos, e bebidas como a fantástica cervexa artesán local “Cape horn”; a trastenda xa non almecena mercancía senón que é o lugar no que se cociñan platos que abranguen o mais tópico ‘fast food’ con sabor local e as receitas propias da zona como a deliciosa Merluza negra; e no canto da caixa unha máquina de café da que saen cousas tan interesantes como o submarino ou o café “Martín Fierro”. Música de bo gusto ó xusto volume fan deste lugar o refuxio necesario no variable clima de ese extremo do mundo.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitpBfMkKTqS9yM7piDKuKurkXNdcCI40jvYwTioP-8SCx6JhOG6yvQ33epDhUMUU1JgCr2w20AoaL0xvIoPuLTlIZDsntueV4_V-r2BeqiniOF2CkPHEKnIWBde7lOPJTMA6FVvw/s1600-h/DSCN5954.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitpBfMkKTqS9yM7piDKuKurkXNdcCI40jvYwTioP-8SCx6JhOG6yvQ33epDhUMUU1JgCr2w20AoaL0xvIoPuLTlIZDsntueV4_V-r2BeqiniOF2CkPHEKnIWBde7lOPJTMA6FVvw/s400/DSCN5954.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5291774479861781986" border="0" /></a>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-10607538008524217082008-11-26T06:03:00.006+01:002008-12-01T06:57:26.207+01:00"Doña Mayor" en Frómista. Camiño de fé e de razón.<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Esta é unha desas entradas que un deixa 'madurar' por ver si atopa verbas menos rechamantes ou melosas.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/CamiO2008#"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkc1NsMC5Pfs0sbYSf4baanS6mI9EjL7LaO-6oPvoVN4Gkn0G-NvKyagi6g_EJmwIe3h04toWFbaUi7HTj4SaO1dVSY37TyV9FMNiD1SSJJ7jlqzNCu0JCh5btqCp0uoZrzQgc6A/s400/collage.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272831984258830226" /></a><br /><br />Vai xa para mes e medio que fixemos a quenda de camiño que nos tocaba este ano escomenzando perto de Burgos e rematando na palentina Carrión de los condes. Non nos podemos queixar nin da meteoroloxía nin da sorte que tivemos porque puidemos comprobar en carne propia como o camiño constitue unha especie de dimensión a parte da vida cotián do resto na que pasas observando todo sen apenas seren percibido mais; cando precisas sempre hai alguen que te axude...<br /><br /><a href="http://picasaweb.google.com/lh/photo/fnVozS2k9FZ8SxFWG2l4gQ"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;" src="http://lh5.ggpht.com/_lBkuMsjDNSw/SPV9frhVu0I/AAAAAAAAANs/2KFHhC0rnh0/s400/fonte-piojo.jpg" /></a><br /><br />E de todos eses días queremos destacar un lugar singular e unha aposta arriscada.<br /><br />O lugar é <a href="http://www.fromista.com/">Frómista</a> punto onde o camiño de santiago feito de fé relixiosa, sustentado polo valor económico e cultural do intercambio e actualizado pola necesidade de atopar calma nun mundo que ten demasiada presa se atopa co camiño trazado polo raciocinio academicista e ilustrado que tentou dar valor e oportunidade ó corazón da meseta dotándoa dunha vía de comunicación de alto valor e que agora vive unha segunda oportunidade como motor de desenrolo.<br /><br /><table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/lh/photo/aOZzLAIkv5-DE8puY-BAKw"><img src="http://lh4.ggpht.com/_lBkuMsjDNSw/SPV9faoFD8I/AAAAAAAAANU/iSTq7OsndmQ/s800/canal-de-castilla.jpg" /></a></td></tr></table><br /><a href="http://www.canaldecastilla.org/"><img src="http://www.canaldecastilla.org/logocon.gif"></a><br /><br />O camiño non fai mais ca 6 kilómetros ó pe da canle mais son dabondo para ver o seu valor como vía de sendeirismo, roteiro de paseo ciclista e de paseos en barca (eléctrica ou a remo). Eu quedei gratamente impresionado e desexo que, por unha vez, as administracions sexan quen de deixar que as zonas mais ailladas aproveiten as súas potencialidades.<br /><br /><a href="http://www.hoteldonamayor.com/home.swf">DOÑA MAYOR</a>.<br /><br />Moitas veces, cando un escolle un aloxamento por internet ten que evitar ollar a presentación que fan os sitios de si mesmos e ver as fotos de esguello para non cair en enganos. Mais hai ocasions nas que fotos e verbas se quedan curtas... É o caso deste establecemento que constitue unha arriscada aposta persoal e filosófica de persoas que se alonxaron da barbarie inxustificable para plantar semente de oportunidade na meseta.<br /><br />Trátase dun edificio de nova planta, construido con sentidiño e ben equipado mais sen luxos asiaticos. Ambientación con bó gusto, zonas comunes ben estructuradas cunha boa biblioteca que fai innecesario cargar con pesada documentación sobre a zona e, por riba de todo, o trato persoal, cercano mais non cargante dos propietarios e do persoal do establecemento.<br /><br />O restaurante "La esclusa" fai un mix de cociña vasca e aproveitamento dos riquísimos ingredientes locais cunha interpretación que conxuga o respeto da tradición e o coñecemento das tendencias actuais, todo acompañado dunha adega que contén caldos das principais zonas de castela león e do estado. Os resultados son excelentes grazas a un servizo esmerado que coida de tódolos detalles.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-82903970654245674522008-08-05T10:51:00.004+02:002009-02-05T06:58:19.462+01:00Fora e dentro; Viña Albares. A cata 2008<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /> Este ano non vou deixar pasar o tempo que logo xa me dá non sei qué e remato por non escribir.<br /><br />A cata a que acudimos nun local da zona vella xusto diante da torre de "malvecino" da fortaleza medieval se realizou ó redor da adega <a href="http://www.vinaalbares.com/castellano/navegador.htm">Viña Albares</a> que ten a súa sede e moitos dos seus viñedos en Albares de la ribera fora do territorio acollido pola D.O. Bierzo mais lonxe de faceren delo unha desvantaxe esta xente se puxo as pilas e aproveitou a oportunidade para facer cousas 'diferentes' e acollerse as novas denominacións "brancas".<br /><br />A nós principalmente nos chamaron a atención dous dos productos que fan 'por fora' dos parámetros da D.O.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.vinaalbares.com/castellano/vinos/bl_vsaugvinon.htm"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: left; cursor: pointer; width: 71px; height: 205px;" src="http://www.vinaalbares.com/castellano/imagen/vinos/bl_vsaugvinon_botella.jpg" alt="Uve A sauvignon" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;"><a href="http://www.vinaalbares.com/castellano/vinos/bl_vsaugvinon.htm">Uve A</span> Sauvignon</a>. Foi para nós unha sorpresa total pois non sabiamos que un viño desta cepa se puidera cultivar con tan bó resultado no bierzo.Aromas a flores e froitos como o pexego ou a pera e un sabor suave, doce en sen agulla. Simple e completo, xenial.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.vinaalbares.com/castellano/vinos/tnt_obispo.htm"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 71px; height: 205px;" src="http://www.vinaalbares.com/castellano/imagen/vinos/tnt_obispo_botella.jpg" alt="Tinto del obispo" border="0" /></a><br /><span style="font-weight:bold;"><a href="http://www.vinaalbares.com/castellano/vinos/tnt_obispo.htm">Quinta del obispo</a></span>. Mencia 1/2 crianza. Tratase do froito rei da zona, cultivado no que fora propiedade do bispo de Astorga na torre pazo que dá noma á adega. Nótaselle o paso polas barricas de carballo francés que lle prestan caracter e unha agrable sensación no traspaso.<br /><br />É bó saber facer das carencias virtudes e dos problemas oportunidades.<br /><br />EDICIÓN: Xaneiro 2009<br /><br />Nestes días estase a celebrar un concurso de pinchos en Ponferrada patrocinado pola adega Albares na que se pode degustar unha copa dos viños sinalados mais un pincho 'de autor' por 2 € nunha serie de establecementos da capital berciana; non vos perdades os pinchos de Gambrinus, Al cuadrado i El otro.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-66527546176829261982008-08-04T08:53:00.000+02:002008-08-04T08:54:17.473+02:00Coñecendo a transición...<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100">...Acudimos ó concerto de Amaral na praza do obradoiro para seren testigos, cando menos, dunha metamorfose senón de algo peor.<br /><br />Hai 4 anos vimos a un nacente grupo no patio do instituto de Noia, un grupo de dous nominais e varios expoñentes que fixeron vibrar a unha chea de xente nova coa forza da voz de Eva, coas súas carreiras, co toque ‘snob’ do sofá sobre o escenario e cunha música ben compensada entre pop, rock e toques doutros estilos. Dous membros que se ollaban constantemente e que facían acenos ó público para que participase da festa e disfrutaban dela.<br /><br />Agora vimos un escenario de grande banda, unha voz loitando contra os elementos, mais asentada, sen carreiras nin chimpos, tentando chegar ó público por moi diversos camiños. Unha música mal regulada, con demasiados trocos de guitarra e efectos mal manexados, chea de erros nos tempos que fixeron difícil seguir algúns temas aínda que se coñeceran... con continuos acenos cara ós controis tentando solucionar a falla de manexo dos efectos i escasas olladas ou xestos entre os integrantes do grupo.<br /><br />Ó cabo, que o chimpo que eles mesmos din que deron “dende a Quíntana ó Obradoiro” foi mal direxido e non é cuestión de que se trate dunha banda pop que tenta facer rock con letras comprometidas senón dunha falla de adaptación á realidade das súas posibilidades musicais. Si se ten unha voz a esa altura ¿non abonda con compoñer temas para que dé tódalas súas posibilidades?. Os punteos das bandas de rock hai que deixárllelos a quen os sabe facer ou precisa deles para encher o que as letras ou a voz non saben dicir.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-14394352255063004682008-08-02T14:54:00.002+02:002008-08-04T08:59:42.882+02:00Come e Fala<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100">...Iván Piñeiro e mais eu fomos xuntos ó instituto e xuntos fixemos os nosos primeiros “pinitos” na emisora de radionoroeste en Lalín; logo el puido facer periodismo en Madrid e, cousas da vida, agora está na R.G. dirixindo un programa de radio sobre gastronomía.<br /><br />Si normalmente son moi crítico co oficio dos periodistas en xeral se trata dunha cuestión de noxo ás atádelas polas que se deixan guiar cara ó engano e a manipulación política mais no caso do periodismo gastronómico debo recoñecer que o único que sinto é unha noxenta envexa que se ve moi ben resumida no título do programa.<br /><br />Percurou Iván un bo fato de comentaristas e reporteiros voluntarios nos que se atopa xente que coido destacada da gastronomía que se fai en Galicia como <a href="http://www.manuelgago.org/blog/?PHPSESSID=c83050d7d8825f8004681507475c3852">Manuel Gago</a> por exemplo para os contidos sacados da rede. Velaí un indicador do ‘sabor’ do programa: amplitude de miras, aposta pola variedade e a multilateralidade.<br /><br />Nos diversos espazos cos que se tenta encher a case unha hora de programa hai sitio para falar dos aspectos materiais e intelectuais, dos ingredientes e dos xeitos, da substancia e do recheo que hai ó redor do mundo gastronómico. Hai ollada ó local e hai perspectiva do que se fai por mundo adiante pois non vivimos illados e si queremos que as nosas viandas se difundan e os productos do país acaden o éxito que merecen tamén debemos apreciar e aprender do que se fai en outras latitudes.<br /><br />Gústame especialmente o espazo adicado á chamada “parte intelectual” do xantar: O Viño. Recoñezo que a descrición das receitas se fai algo ‘pesada’ no medio radiofónico pois depende moito da riqueza da linguaxe de quen fala e case nunca consigue competir coas imaxes; mais ¿logo antes non había programas de receitas na radio?.<br /><br />Para rematar a única crítica. A coletiña; si contamos os “por iso” que se din, se cadra chegamos ós 50 eh? por hora que dicía aqueloutra de Lastres...XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-2928552912627329722008-07-22T16:08:00.004+02:002008-07-23T19:26:19.004+02:00As "outras" Médulas.<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Ten o Bierzo sona pola presencia no seu termo de un tesouro arqueolóxico de grande magnitude non só polas súas dimensions senón tamén polos seus significados; estou a falar das minas de ouro de "Las Médulas".<br />Mais, no Bierzo hai moitas outras pegadas do pasado romano e das súas ánsias polo prezado metal e o seu inxenio para extraelo. Perto de Villafranca do Bierzo na estrada cara a Paradaseca e logo no desvio a Paradiña hai outra mostra senlleira delo: A mina de "A Leitosa".<table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa/photo#5225922332171867506"><img src="http://lh5.ggpht.com/salvador.meijome/SIY0rEjilXI/AAAAAAAAALU/6Myl1YYTRrw/s288/DSCN3345.JPG" /></a></td></tr><tr><td style="font-family:arial,sans-serif; font-size:11px; text-align:right">De <a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa">A Leitosa</a></td></tr></table> Sin teren as dimensions das súas irmás maiores o seu tamaño tamén chama a atención o contraste entre os riscos vermellos das ladeiras derrubadas e a frondosa vexetación do interior da zona dos derrubos.<table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa/photo#5225922323578087026"><img src="http://lh4.ggpht.com/salvador.meijome/SIY0qkin5nI/AAAAAAAAALM/8iGn65LC6E4/s400/DSCN3341.JPG" /></a></td></tr><tr><td style="font-family:arial,sans-serif; font-size:11px; text-align:right">De <a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa">A Leitosa</a></td></tr></table><br />Dende o merendoiro onde remata a pista de acceso (ben conservada polo de agora) parte un roteiro ben sinalizado e de baixa dificultade que leva polo medio da zona de derrubos e volta pola zona de depósito.<br /><br /><iframe width="425" height="350" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=gl&msa=0&ll=42.69682,-6.764445&spn=0.008548,0.027037&t=h&msid=117805521802130157052.000452a1844b6fc250a0f&output=embed&s=AARTsJr-Yx0eKT8YDWTjrxdDDyXC_8pGZQ"></iframe><br /><small><a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=gl&msa=0&ll=42.69682,-6.764445&spn=0.008548,0.027037&t=h&msid=117805521802130157052.000452a1844b6fc250a0f&source=embed" style="color:#0000FF;text-align:left">Visualizar o mapa ampliado</a></small><br /><br />Seguindo pola estrada cara a Prado de Somoza atóparanse dúas paradas <table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa/photo#5225922336648212866"><img src="http://lh6.ggpht.com/salvador.meijome/SIY0rVOyMYI/AAAAAAAAALc/7M2QqG9sFUQ/s800/DSCN3351.JPG" /></a></td></tr><tr><td style="font-family:arial,sans-serif; font-size:11px; text-align:right">De <a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa">A Leitosa</a></td></tr></table> dende as que se pode apreciar unha fermosa panorámica da mina e do Bierzo Baixo. Un bó motivo para pasar un día visitando esta terra.<br /><br /><table style="width:auto;"><tr><td><a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa/photo#5225922340842034642"><img src="http://lh3.ggpht.com/salvador.meijome/SIY0rk2q1dI/AAAAAAAAALk/x0G6fFrGDNY/s800/A%20Leitosa%20Pan.JPG" /></a></td></tr><tr><td style="font-family:arial,sans-serif; font-size:11px; text-align:right">De <a href="http://picasaweb.google.com/salvador.meijome/ALeitosa">A Leitosa</a></td></tr></table>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-37208324264395403822008-04-12T08:12:00.004+02:002008-04-12T09:02:35.823+02:00Un café en Londres<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /> Moita xente gosta de viaxar á capital británica incluso para fins de semana e compras; mais aló do sibaritismo ou snobismo que isto poda significar quédome co cosmopolitismo da cidade e a súa vibrante vida cultural.<br /><br />Mais hai unha 'pega' que resulta até incómoda. En Londres atopas calquer clase de alimentación e con calquer grao de elaboración mais custa moito, moitísimo atopar un sitio onde che fagan un CAFÉ e non isas cuncas de auga manchada que o único que fan é perforarche o estómago.<br /><br />Na derradeira visita tivemos a sorte de <a href="http://maps.google.com/maps?ie=UTF8&hl=gl&ll=51.51359,-0.126321&spn=0.003626,0.013561&t=h&z=17">atopar a zona do "7 deals" no Convent Garden</a> e por alí o "Neal's Yard", un sitio que ten de todo nun e que serve un expresso como ten que ser.<br /><br /><iframe marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps?ie=UTF8&hl=gl&ll=51.51359,-0.126321&spn=0.003626,0.013561&t=h&z=17&output=embed&s=AARTsJr8LEux2mCvoWfgO4gT_p-nahsbmQ" frameborder="0" height="350" scrolling="no" width="425"></iframe><br /><small><a href="http://maps.google.com/maps?ie=UTF8&hl=gl&ll=51.51359,-0.126321&spn=0.003626,0.013561&t=h&z=17&source=embed" style="color: rgb(0, 0, 255); text-align: left;">Visualizar o mapa ampliado</a></small><br /><br />Recomendamosvos a zona para pasear por seren semipeatonal e porque ten algunhas remozadas galerías con tendas que lembran outras zonas ben coñecidas, logo podendes tomar unha cervexa tibia nun dos pubs historicos que hai nos arredores como o Porcupine e, si tendes sorte ou reservastes con antelación, unha función dun musical que hai tantos como gustos.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-59710939086277620272008-03-12T06:15:00.003+01:002008-03-12T06:36:43.569+01:00La Boheme no Bergidum<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Non tiña eu moi claro que merecera a pena facer esta entrada e non tanto pola calidade da obra que comento como pola miña 'altura' para comentala.<br /><br />O certo é que descoñezo si esta foi a primeira representación de ópera no teatro bérgidum mais o que si quedou patente é que se trata dun lugar un tanto xusto para obras deste calibre.<br /><br />Temos pois unha primeira limitación; o formato da obra adaptouse e fíxose 'compacto' tanto na sección da orquesta como na escena para poder encaixalo no espazo do teatro ponferradino. Estes condicionantes non arredaron ó público que esgotou as entradas ó pouco de poñerse á venda o que fala ás clara que SI existe unha demanda deste e outro típo de eventos que precisan un auditorio con mais capacidade tanto no patio de butacas como tra-lo telón.<br /><br />O asunto é que, coido, que estes atrancos de formato non foron quen de afectar ó desenrolo e calidade da representación que puidemos disfrutar. Para un absoluto descoñecedor deste xénero acostumado ás referencias das 'grandes voces' mais comerciais e con orquestacions mais completas foi unha fortuna non ter escoitado recentemente algunha das grabacions da obra destes artistas co que evitei distorsions e perxuizos de nivel e quedei só coas lembranzas das sensacions que os fragmentos que coñecía me produciran.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJt0TN8vLt4P_Nxk3Y5zSWnmQAelBTtHcTHou2Fl5zaOZWqvh7tmJ_uU8VU45MoFNdzGnMfuEykUUBAbuiLKZPMd6d9-7atfys0b6CHTiq26YlVCzls_1P9dl6Dw2a-hT-Ny6dew/s1600-h/operaberg.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJt0TN8vLt4P_Nxk3Y5zSWnmQAelBTtHcTHou2Fl5zaOZWqvh7tmJ_uU8VU45MoFNdzGnMfuEykUUBAbuiLKZPMd6d9-7atfys0b6CHTiq26YlVCzls_1P9dl6Dw2a-hT-Ny6dew/s320/operaberg.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5176720718887877634" /></a>Tendes que disculpa-la calidade das imaxes mais atópabamonos lonxe e a cámara do mobil ten as súas limitacions<br /><br />Ó meu parecer as fermosas arias de "Mimi" premiadas cos aplausos de todo o público estiveron a un moi bó nivel e sigo pensando así logo de escoitar o meu CD de MARIA ainda que recoñezo que ela está en outra galaxia.<br /><br /><object width="425" height="350"> <param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/VnjNXYxNrUo"> </param> <embed src="http://www.youtube.com/v/VnjNXYxNrUo" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="350"> </embed> </object><br /><br />Bueno, o que nos quedou claro é a débeda que temos de acudir a unha representación nun lugar mais axeitado (No real de Madrid ou, mellor, no pazo de ópera de A Coruña) e cunha orquestación completa.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-20982658550388827062008-03-03T06:10:00.003+01:002008-03-03T16:46:36.996+01:00AnA "Olvidouse" en Compostela<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Cando quixemos ir a Silleda AnA pechara. Un día aturando na tele ó tipo ese da cámara e a moto a vimos novamente... en Compostela.<br /><br />Instaluse na rúa do "olvido" cara a Sar polo Catrón Vello e aló nos fumos.<br /><br />Unha casa vella rehabilitada con modernidade mais sen estridencias, unha chea de estancias pequenas e acolledoras; pedra a vista, paneles brancos e luz, música variada (Fado, Jazz, melódica) climatización contra a humidade.<br /><br />Collemo-la degustación para poder probar mais e un Enate rosado 2005 de cor algo mais transparente do habitual e cun aroma moi marcado a fruto vermello.<br /><br />Os pratos da degustación decantáronse cara ó marisco e o peixe todo elaborado con agarimo, sen estridencias con sabores e texturas recoñecibles e ben misturados e presentados. O rissoto estaba exquisito. Os postres son mais para o paladar que para a vista con sabores contrastados de doce e ácedo.<br /><br />Relación calidade prezo asequible nun lugar recomendable.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-68266204953428155932008-02-20T07:04:00.003+01:002008-02-20T07:18:49.714+01:00O fracaso migratorio<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"><h3>A emigración é un fracaso...</h3>...da sociedade na que se orixina.<br /><br />Teatro de Ningures puxo sobre as táboas do Bérgidum unha condensación de textos e situacions comunes ó drama migratorio de Galiza e ás suas consecuencias para todos nós. Tamén apuntou con claridade e sen crispación cara á "volta da moeda" que vivimos nos tempos actuais e o pouco comprensible que é a actitude dun pais emigrante como o galego coa xente que agora inmigra cara a él.<br /><br />Eu sempre digo que a ciruxía é o fracaso da mediciña como emigrar foi (É) o fracaso dunha sociedade que non sabe/pode desenrolarse por todo e por nada -deus- así os que emigraron son unha amputación de algo que semella sobrar e o lugar que deixan xa non voltará a se-lo mesmo como eles non o serán mais.<br /><br />Criticamos ós que veñen porque non se "integran" cando o que semella é que queremos "asimilalos" facendolles esquencer quen 'son'. Cada quen debera escolle-lo seu camiño, uns; ir, traballar, aforrar, voltar a ???. Outros; ir, vivir, manter contacto, axudar e pedir axuda segundo vaian as cousas aló e eiquí. Si a opción de emigrar é libre esta sempre será menos fracaso que si, como entantos tempos e lugares, emigrar é a única saida.<br /><br />Eu, duplamente emigrante, migrado agora de min mesmo; peregrinando sen move-los pés, cos ollos no sinos do ceo e o corazón como unha laranxa digo: Tod@s somos inmigrantes na terra e nunca voltaremos; só teremos o que saibamos deixarlle ós nos@s fill@s.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-61772050574569938112008-02-14T20:16:00.004+01:002008-02-14T20:31:22.493+01:00Pionono<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Cando eramos dúas aves voando polo mundo demos, por casualidade co restaurante "Corleone" un día que chovía a mares en Compostela e o único lugar para pasear era a recen aberta área central.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBJdHs_1amHS5-ILy3POXxzLCnH8tQyR5f0ncax5bcnodHs8ktVpAz2drhBEQMdSlmX3Ez10LmgqdBa_NvCbyf9-eMBRKLFYxRihma5gXbAqJbLNtm1WU0rzB_3JwQT8Vl_12t4A/s1600-h/DSCN3091.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBJdHs_1amHS5-ILy3POXxzLCnH8tQyR5f0ncax5bcnodHs8ktVpAz2drhBEQMdSlmX3Ez10LmgqdBa_NvCbyf9-eMBRKLFYxRihma5gXbAqJbLNtm1WU0rzB_3JwQT8Vl_12t4A/s320/DSCN3091.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166919144799863026" /></a><br />Daquela a teima de probar cousas descoñecidas (que non novas) non a tiñamos tan desenrolada como agora mais xa apuntabamos... e demos con 'aquelo'. O Pionono unha variante Italiana do "brazo gitano" mais feito con salado no canto de con doce (así básicamente). Dende aquela o restaurante e o plato eran unha cita obrigada nas fins de semana que nos achegabamos a Compostela... Ata que un día. Atopamos a porta pechada.<br /><br />Percuramos... e topamos cousas moito mellores que nos abriron os ollos no canto de que a rutina só leva ó aburrimento mais, seguiamos a lembrarnos do 'noso' Pionono...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIt603n-ZpaZyvrJQ7VeOLKr7EPhBesMa8_W5iBGIa8EMl71FPurv7IZRaYvYPnnOShfCm4e7OC9Xh5p50GsM-8rZ6l30rAkSux69DoJlORpnc_Gyl7NA4ZnQzBWO9Lbv6FZwIQ/s1600-h/presentacion.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIt603n-ZpaZyvrJQ7VeOLKr7EPhBesMa8_W5iBGIa8EMl71FPurv7IZRaYvYPnnOShfCm4e7OC9Xh5p50GsM-8rZ6l30rAkSux69DoJlORpnc_Gyl7NA4ZnQzBWO9Lbv6FZwIQ/s320/presentacion.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5166919157684764930" /></a><br />Ata que o día de Viana do Castelo o vín, foi só un intre; nun mostrador dunha pequena pastelería viguesa mais bastoume para saber que o era. Tan manifesta era a lembranza que non tiven a mais mínima dúbida. O mercamos para levar e o preparamos cunha salsiña de setas e acompañado dun dos descubrimentos destes anos sen el: O Viño de calidade.<br /><br />Foi un xantar estupendo, co sol pola fiestra o prato o viño e... a compaña.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-1032845382264355792007-12-29T07:10:00.000+01:002007-12-29T08:16:22.118+01:00O novo prado<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /> Para min a nova 'cultural' do 2007 debera se-la posta ó día do museo con mellores fondos da peninsula ibérica, un dos mellores de europa e do mundo.<br /><br />Mais, coido, que tratándose dunha obra necesaria e que ben lle virá ós visitantes do museo nin por asomo se achega ás que, no seu intre, lle deron un enorme pulo a museos como o Louvre ou o British...<br /><br />Escomenzando polo mal organizado que está o 'circuito' para os visitantes: En primeiro termo; tende coidado cos horarios pois as horas de visitas gratuitas trocou, segundo: o esperpéntico espectáculo de ter que facer cola nunha porta (Goya) para mercarmos as entradas ó descuberto e na zona de penunbra (que si, que logo no verán se agradecerá), unha cola mal sinalizada.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4QLW-EYw-e5jGIJtvXFvNhD5hfpaD9hxvExanUmCYr_2jcblT19ESH2tLGem7L2gCGorpS9fpvnBLa5jSpJWitH3ibA3s4InmiOcxzY366SmDz6Ynq92gSw_uWBiSiz7So8uO1g/s1600-h/PradoVelzWeb.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4QLW-EYw-e5jGIJtvXFvNhD5hfpaD9hxvExanUmCYr_2jcblT19ESH2tLGem7L2gCGorpS9fpvnBLa5jSpJWitH3ibA3s4InmiOcxzY366SmDz6Ynq92gSw_uWBiSiz7So8uO1g/s320/PradoVelzWeb.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5149281774198366546" border="0" /></a>Logo de colle-lo tiquet xa se pode buscar unha porta para entrar podendose escoller entre a nova porta (Jerónimos) e a vella porta principal (Velazquez) para as visitas individuais quedando a porta Murillo para as visitas colectivas.<br />Por nostalxia escollin a porta de Velazquez pola que entraramos a primeira vez xuntos Nieves mais eu cando aquela exposición de Velazquez...<br /><br /><br />A entrada conduce, tralo correspondente control de seguirdade, a unha zona de servicios con aseos e gardaroupa na que 'invitan' a deixaren os bolsos e mochilas; logo chégase xa a unha das zonas novas, "o recibidor das musas" un espazo amplo comparado co que había no museo mais que nin por asomo se achega a amplitude dos xa sinalados e outros museos de europa e américa.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXj2Phm2njCJOfTNDlG9J471E1DyBxTu1_Vlt_C9Evz7buo3m2sG5iOD9bojIyXRgq_di1Rf1OY0RVSFSGVS7ygp0-XWBOjRjHogac7wcRw1qRlu32zQvnGncRqleQfU0RRmghZw/s1600-h/novohallopradoweb.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXj2Phm2njCJOfTNDlG9J471E1DyBxTu1_Vlt_C9Evz7buo3m2sG5iOD9bojIyXRgq_di1Rf1OY0RVSFSGVS7ygp0-XWBOjRjHogac7wcRw1qRlu32zQvnGncRqleQfU0RRmghZw/s320/novohallopradoweb.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5149280374039028034" border="0" /></a><br />Alí 'sufrimos' o segundo envite da lóxica de quen ten que argallar os circuitos de visitantes: Para irmos á exposición sobre Velazquez tiñamos que dar un rodeo completo... A exposición, tamén hai que dicilo, é magnífica e nada ten que envexar á que se fixera hai tempo; quero destacar a afortunada montaxe da derradeira sala na que se fai unha visión da "fábula de Aracné" (Las hilanderas) coa reproducción de Rubens do cuadro de Tiziano cuio tapiz deu pé para que Atenea 'metamoforsease' a Aracné.<br /><br />Como a dita exposición temporal está no edificio villanueva, logo decidimos ir olla-las novas salas e o novo edificio mais escomenzamos por xantar na nova cafetería. A zona está dividida organizativamente en dous espazos con asientos; un para a cafetería e outro para o autoservizo mais como non se distinguen físicamente pois o museo ten na entrada a unha persoa que lle indica á xente por donde debe ir e sentarse segundo o que vaia a consumir... O menú do autoservizo non é caro (ten opción infantil e 'veg') e ten variedade e calidade dabondo con racions normais.<br /><br />O recibidor da porta de Jerónimos que dá paso ó edificio novo é tamén amplo comparado co que había mais carece da vistosidade da 'sala das musas'. Por alí accedese ás salas do edificio novo que neste intre albergan unha exposición temporal sobre pintura do século XIX con moitas obras de grande formato moitas delas centradas nas esceas históricas de corte patriotico... O chan das salas é terriblemente ruidoso e xa mostra marcas de desgaste malia a seren novo.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuiKRM0KDEPA7Fz4W1mgaPsGPe7zvsBx3lTnJUMQsjPJC0zpTmAlSHNhv8_BsU0Txdqi0mqoNRrj_qxDM0B4NriYRRiPzEsZcbC8atn_hETSRiuu2BwPniz4jVEcUI8kqqclI1A/s1600-h/tataxeronimosweb.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuiKRM0KDEPA7Fz4W1mgaPsGPe7zvsBx3lTnJUMQsjPJC0zpTmAlSHNhv8_BsU0Txdqi0mqoNRrj_qxDM0B4NriYRRiPzEsZcbC8atn_hETSRiuu2BwPniz4jVEcUI8kqqclI1A/s320/tataxeronimosweb.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5149283956041752930" border="0" /></a><br />Pasamos logo, subindo polas escadas mecánicas (menos vistosas que, por exemplo, as da londinense National Gallery), ata o rehabilitado patio do mosteiro co polémico cubo... Un panel na entrada nos pón en antecedentes do que foi ese patio que no intre da nosa visita contiña unha exposición de esculturas históricas dos reis "Austrias" que tanto gostan polas súas reminiscencias da preponderancia hispana no mundo...<br />Dende ese patio pódense albiscar as salas de traballo dos talleres de "mantemento" e restauración das obras que, cecais, é o mais positivo destas obras.<br /><br /><big>O QUE FALLA</big><br />Pois principalmente falla brindar un espazo cuberto mais luminoso no que face-la espera para merca-lo tiquet, deixa-la impedimenta e merca-los agasallos e publicacions especializadas. <br />Falla non ter un parquing mellor disposto e falla desaproveita-lo espazo do Casón do Retiro... <br />Fallouse en darlle-lo 'golpe' de vistosidade que si teñen os outros "grandes"; supoño que debe ser difícil pois o espazo do que se dispón está mais restrinxido e hai zonas que non se poden tocar e tampouco se pode facer da cidade unha toupeira.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-63854780925969016452007-12-18T06:01:00.000+01:002007-12-18T06:30:05.874+01:00O tesouro de Malasaña<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> O restaurante "La isla del tesoro" está na rúa Manuela Malasaña moi perto da estación de metro Bilbao. Ten unha ambientación moi lograda a base de obxectos que levan a pensar en viaxes polos lonxanos mares de asia e polo caribe con multitude de obxectos de moi deiversa índole. A iluminación e morna, facendo; xunto coa música un ambiente moi agradable. Servizo exelente con persoal atento e amable mais non acosador, que sabe suxerir sen impor.<br /><br />Carta suxerente, que aborda tódolos aspectos do xantar vexetariano con imaxinación e sen complexos; ben elaborada en racions xenerosas e cunha presentación mais ca correcta. A carta de viños é abondosa destacando os de producción ecolóxica; non teñen menú infantil mais si teñen comida e bebida compatible para cativos. Os postres non teñen dúbida cunhas presentacions suxerentes e plenas de sabor e texturas. Ampla variedade de infusions para remata-la "degustación" e prezo axustado ó que se oferta.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-82648265351096957622007-12-09T08:46:00.000+01:002007-12-18T06:35:58.395+01:00Un rosado para o nadal<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100"> Tivo a ben <a href="http://afaroladepraga.blogspot.com/2007/04/casa-do-antn.html">un amigo</a> en nos orientar co exemplo cando lle preguntamos por un viño rosado para acompaña-los pratos do nadal.<br /><br />Deunos para probar "<a href="http://www.quintadasequeira.com/">Quinta da Sequeira</a>" rosé 2006 coa recomendación de tomalo ben frio e coa maridaxe indicada. Trátase dun viño do douro de cor rubí claro e cun destacado aroma de frutos vermellos no que sobresae a Frambuesa. Ten un primeiro sabor gorentoso, case doce e un traspaso suave que deixa unha pegada delicada do seu aroma.<br /><br />Que o degustedes.XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-10043146.post-31228483670074827152007-11-18T08:16:00.000+01:002007-11-18T09:02:39.364+01:00Milladoiro no Bierzo<img src="http://photos1.blogger.com/img/284/1106/320/fotocp.jpg" width="100" /> Como grande traca final das miña cuadraxésima volta ó sol cadrou que voltase Milladoiro a actuar en Ponferrada; no teatro "Bergidum".<br /><br />Non foi nen moito menos unha desas actuacions nas que danzaba estasiado dende a primeira a derradeira peza; non foi dende logo como os coñecin na Quintana en 1982 ou logo en tantos outros lugares do pais, en eventos sinalados ou en concertos en vilas ou cidades perto de onde eu moraba. Eu non son o mesmo e sería moi pretensioso pola miña banda agardar a que eles o fosen.<br /><br />O aire de serenidade que un teatro como o Bergidum ofrece non favorece en nada a un espiritu festeiro e festexante como o meu mais eu eleveime por riba delo e disfrutei da actuación dende o meu asiento.<br /><br />Renovarse ou morrer... Nen unha cousa nen a outra. Milladoiro ten trocado unha parte da formación nestes 30 anos, levando os actuais compoñentes uns 5 anos (dende "o niño do sol") coa incorporación dos novos valores o grupo gañou en apertura a outras tendencias musicais e pagou o tributo dun certo alonxamento das pezas tradicionais 'puras'. Seña como fose as composicions seguen a ser impecables e o grupo non actúa coa deseperación dunha fuga cara adiante, senon que fai múltiples xestos cara ó seu percorrido artistico.<br /><br />A capacidade multinstrumental de tódolos membros, a inclusión de varias pezas cantadas, en especial do album adicado a Manuel Maria, e a conservación, malia que reducida, desa "vibración" cara ó público deron nun concerto que cautivou a un teatro cheo que participou de bó grao nos 'xogos' que o grupo propuxo.<br /><br />Disfruteino.<br /><br /><div style="text-align: center;">"<span style="color: rgb(51, 204, 0); font-family: lucida grande;font-size:130%;" ><i>Quen puidera namorala, quen puidera namorala, meu amigo...</i></span>"</div>XMMeijomehttp://www.blogger.com/profile/07559820170217327787noreply@blogger.com0