Galway night

Recentemente fixemos un St. Patrick Trip á capital cultural de Irlanda, situada no fondo dunha bahia pechada polas illas de Arán que a protexe do ruxír atlántico Galway ten unha intensísima vida nocturna gracias, en gran parte, á presencia de moita xente nova que estuda ou fai cursos nas súas universidades.

No noso rápido paso puidemos coñecer:

O'Connors, no suburbio turístico de Salthill, Decorado con unha enorme cantidade de obxectos antigos de todo tipo e uso (como se pode ver no video) para min destacou pola súa chimenea co lume aceso e a roupa colgando a secar como si dunha casa se tratase; ten música en directo (a partires das 22h) e non ofrece comida.



The skeff na céntrica eyre place. Xigantesco, con moitas salas todo él en madeira con aire moderno e música enlatada mais audible. Comida de todo tipo incluido restaurante á carta. Lugar da xentiña 'in' da comunidade local e universitaria moi concurrido á hora dos acontecementos deportivos televisados.




Taaffes pub. No centro de Galway, moi concurrido; ten 2 premios da asociación de pubs á musica en directo (2002 e 2006) a nós semellonos moi cheo de xente mais ben ambientado.



Monrose pub. Situado na outra banda do río, na Dominik st. Recomendounolo o patron da nosa B&B e foi moi boa recomendación; ten unha barra bastante grande, dúas zonas con sitios para sentarse e comer (ata as 21:30 de todo, logo só pizza) a bó prezo. A actuación de música tradicional foi moi boa e o ambiente acompañaba sen estridencias.



O'Connell's. Pub "americano" tamén na Eyre place. Pequeno, con decoración curiosa e moita clientela fixa. A verdade é que neste só tomamos un café (delicioso) para espanta-lo tremendo frio do temporal ártico, pero gustounos.

Tig Coilí. A escasos 10 metros do Taaffes na mesma rúa principal de Galway. Pub moi reputado de música tradicional, nas súas paredes colgan centos de fotos de toda a xente que 'é algúen' nesto da música tradicional irlandesa. Moita clientela, moitos deles moi maiores escoitando con atención ós músicos que, a todalas horas (neste si) amenizan o local. Non sirven comidas nen falta que fai, non terían sitio para mais xente; é mais, cando fai bó tempo a rúa diante da porta se enche de xente a escoita-la música de dentro.




























Spanish arch. Perto da porta do mesmo nome da vella muralla da cidade, na zona antiga perto de Tig Coilí e Taaffes. Moi grande, con dúas barras e un grande escenario na entrada; zona de comedor ó fondo e chimenea. Alí puidemos disfrutar dunha actuación de fusión folk - jazz cunha agrupación de dous músicos españois e dous irlandeses. foi moi emocionante escoitar toca-la gaita galega nunha terra tan semellante e, ó tempo, tan diferente á nosa.



Lamento a calidade dos vídeos, a luz resultoume engañosa...¿ou serían as Guiness?.
Nalguha peli falaban do inicio dunha longa amizade, eu falo da confirmación dun lonxano amor...

Metodo desconstructivo

Idesme permitir que vos minta...

Fumos hoxe ver unha desas estranas ocasions nas que o reparto completo dunha obra de teatro fai a "xira de provincias" mantendo así a montaxe orixinal que tivo cheo absoluto nos teatros da metropole durante meses; daquela non atoparamos entrada, desta case.

Chegamos puntuais á terceira chamada e escomenzou a 'selección'. O METODO GRÖNHOLM é unha traxicomedia moderna na que non morre ningúen mais o protagonista si que debe sentir gañas de morrer ó verse desfragamentado por unha chea de situacions cando menos extravagantes no mais puro estilo do psicodrama.

Nunha descarada crítica ós sistemas de selección de traballadores que empregan, sobor de todo as multinacionais, (tódalas pistas sinalaban a Ikea neste caso) e que son levados ó limite nos casos de selección de directivos; o guión relata esa "derradeira entrevista" na que os candidatos se enfrontan reunidos a unha serie de escenificacions de situacions persoais que afectan dun ou outro xeito ó desempeño profesional e que sobrepasan con moito os límites do moral para converti-la xestión nunha especie de culto ó beneficio empresarial.

Unha boa interpretación dos catro 'espadas' con mención especial a Jorge Roelas cunha mímica moi desenrolada que daba un aire moi realista ó seu papel.

Ó cabo, NON BUSCAMOS UNHA BOA PERSOA QUE PAREZA UN FILLODEPUTA SENON UN FILLODEPUTA QUE PAREZA UNHA BOA PERSOA.

Rañadero 37

Ainda que xa hai tempo que abriu non atopabamos ocasión de deixarvos a nosa opinión sobre este 'lugar de bó xantar' que tanto se comenta pola nosa cidade...

Polo nome saberedes os que sodes de por perto que se sitúa nunha das rúas mais antigas da cidade; a que baixa dende a fortaleza templaria e a praza da basílica cara á ponte de cubelos no traxecto do camiño de santiago. O pequeno comedor, apenas para 30 persoas, ofrece unha ampla panorámica sobre o tramo mais urbano do rio Sil (o situado entre as pontes actuais) e a parte baixa da cidade.

A decoración tanto da zona de recepción como do própio comedor e os servicios está bastante coidada pensando en crear un ambiente acolledor e non sobrecargado con unha iluminación dabondo mais sen agobiar i elementos de cor que rachan o xusto a sinxeleza das paredes de madeira e o mobiliario de aire zen.

A atención é realmente do mellorciño da cidade mais sen agobiar e coidando que a información que se proporciona tanto dos manxares como das bebidas permita a adaptación ós gustos do comensal e unha correcta maridaxe si é o caso. Posue unha carta na que se presta atención ós productos da terra cunha coidada elaboración mais lonxa da sofisticación kich e unha variedade de pratos "foraneos" que non deixará insatisfeito a ningúen.

Boa variedade de viños centrada, como non podía ser menos, no producto local; mais con presenza de caldos de outras localizacions do estado e do extranxeiro e, como xa dixemos, cun bó aconsellamento para facilitar unha escolla acertada.

A variedade de postres pode semellar curta mais saciará ós mais golosos e non deixarán indiferente a ningúen.

EDICIÓN 12/2009 estes días recibín a mala nova de que este restaurante pechou polo menos para o público en xeral; seica só traballa para grupos.