Reflexión gaiteira

O Venres foi o fin da campaña e para festexalo marchei ó único acto no electoral do día.
O sorprendente concerto dos "Gaiteiros de Lisboa" en Ponferrada tivo boa acollida (2/3) e foi un espectáculo moi interesante. Non son quen de facer un calificativo desta rexeneración do folklore tradicional empregando os elementos sonoros aportados por séculos de contacto cos 'ritmos tropicais' africanos e brasileiros e polo inxenio de mestres Luthiers modernos, mais si podo dicir que foi unha mágoa que o concerto se fixese nun teatro con butacas e non nun lugar aberto pois, en moitas ocasions, a música invitaba a danzar e non a estar sentado.
Como mostra do seu pensamento estas verbas...

Veneramos o gaiteiro de Trás-os-Montes que vive tocando e bebendo enquanto outros lhe tratam das terras (bons tempos!), os virtuosos gaiteiros galegos, escoceses e irlandeses e ainda mais outros, que nos tempos conturbados que vivemos, tentam devolver a gaita de foles ao seu habitat natural - o convívio entre as gentes. São como santos no nosso altar musical. Sabemos, no entanto, que o caminho que vamos traçando nunca nos levará àquela santidade

Certamente disfrutei da actuación ainda non recoñecendo nengun tema pois xa están moi lonxe daqueles que presentaran un video para o Xabarín ainda que manteñen como señas de identidade a importancia das voces e dos ritmos de tambor.