Como grande traca final das miña cuadraxésima volta ó sol cadrou que voltase Milladoiro a actuar en Ponferrada; no teatro "Bergidum".Non foi nen moito menos unha desas actuacions nas que danzaba estasiado dende a primeira a derradeira peza; non foi dende logo como os coñecin na Quintana en 1982 ou logo en tantos outros lugares do pais, en eventos sinalados ou en concertos en vilas ou cidades perto de onde eu moraba. Eu non son o mesmo e sería moi pretensioso pola miña banda agardar a que eles o fosen.
O aire de serenidade que un teatro como o Bergidum ofrece non favorece en nada a un espiritu festeiro e festexante como o meu mais eu eleveime por riba delo e disfrutei da actuación dende o meu asiento.
Renovarse ou morrer... Nen unha cousa nen a outra. Milladoiro ten trocado unha parte da formación nestes 30 anos, levando os actuais compoñentes uns 5 anos (dende "o niño do sol") coa incorporación dos novos valores o grupo gañou en apertura a outras tendencias musicais e pagou o tributo dun certo alonxamento das pezas tradicionais 'puras'. Seña como fose as composicions seguen a ser impecables e o grupo non actúa coa deseperación dunha fuga cara adiante, senon que fai múltiples xestos cara ó seu percorrido artistico.
A capacidade multinstrumental de tódolos membros, a inclusión de varias pezas cantadas, en especial do album adicado a Manuel Maria, e a conservación, malia que reducida, desa "vibración" cara ó público deron nun concerto que cautivou a un teatro cheo que participou de bó grao nos 'xogos' que o grupo propuxo.
Disfruteino.
"Quen puidera namorala, quen puidera namorala, meu amigo..."
No hay comentarios:
Publicar un comentario