12.3.08

La Boheme no Bergidum

Non tiña eu moi claro que merecera a pena facer esta entrada e non tanto pola calidade da obra que comento como pola miña 'altura' para comentala.

O certo é que descoñezo si esta foi a primeira representación de ópera no teatro bérgidum mais o que si quedou patente é que se trata dun lugar un tanto xusto para obras deste calibre.

Temos pois unha primeira limitación; o formato da obra adaptouse e fíxose 'compacto' tanto na sección da orquesta como na escena para poder encaixalo no espazo do teatro ponferradino. Estes condicionantes non arredaron ó público que esgotou as entradas ó pouco de poñerse á venda o que fala ás clara que SI existe unha demanda deste e outro típo de eventos que precisan un auditorio con mais capacidade tanto no patio de butacas como tra-lo telón.

O asunto é que, coido, que estes atrancos de formato non foron quen de afectar ó desenrolo e calidade da representación que puidemos disfrutar. Para un absoluto descoñecedor deste xénero acostumado ás referencias das 'grandes voces' mais comerciais e con orquestacions mais completas foi unha fortuna non ter escoitado recentemente algunha das grabacions da obra destes artistas co que evitei distorsions e perxuizos de nivel e quedei só coas lembranzas das sensacions que os fragmentos que coñecía me produciran.

Tendes que disculpa-la calidade das imaxes mais atópabamonos lonxe e a cámara do mobil ten as súas limitacions

Ó meu parecer as fermosas arias de "Mimi" premiadas cos aplausos de todo o público estiveron a un moi bó nivel e sigo pensando así logo de escoitar o meu CD de MARIA ainda que recoñezo que ela está en outra galaxia.



Bueno, o que nos quedou claro é a débeda que temos de acudir a unha representación nun lugar mais axeitado (No real de Madrid ou, mellor, no pazo de ópera de A Coruña) e cunha orquestación completa.

3.3.08

AnA "Olvidouse" en Compostela

Cando quixemos ir a Silleda AnA pechara. Un día aturando na tele ó tipo ese da cámara e a moto a vimos novamente... en Compostela.

Instaluse na rúa do "olvido" cara a Sar polo Catrón Vello e aló nos fumos.

Unha casa vella rehabilitada con modernidade mais sen estridencias, unha chea de estancias pequenas e acolledoras; pedra a vista, paneles brancos e luz, música variada (Fado, Jazz, melódica) climatización contra a humidade.

Collemo-la degustación para poder probar mais e un Enate rosado 2005 de cor algo mais transparente do habitual e cun aroma moi marcado a fruto vermello.

Os pratos da degustación decantáronse cara ó marisco e o peixe todo elaborado con agarimo, sen estridencias con sabores e texturas recoñecibles e ben misturados e presentados. O rissoto estaba exquisito. Os postres son mais para o paladar que para a vista con sabores contrastados de doce e ácedo.

Relación calidade prezo asequible nun lugar recomendable.