COCIDO 2010; a herdanza

E fumos novamente testemuñas de como se fai a composición mais senlleira, sinxela e requintada da culinaria galega. 

Trátase dunha auténtica obra de arte comparable a calquer grande cadro, como os de Asorey ou a calquer partitura musical como unha Foliada. De feito, eu hay obras de esas outras artes que non entendo si non é no contexto do festexo exaltador desta magna comunión do que a nosa terra dá e do que a nosa xente fai con elo.

 

 Todo eso, que podería encher bibliotecas de cociña e gastronomía non pode ser comprendido sin asumir que a verdadeira tradición só se transmite por unha cadea invisibel que vai decodificando unha 'expertez' propia das profesions mais estudadas para chegar á alma de quen recibe as leccions de xeito que non só se "saiba" elabora-lo plato senon que se "sinta" como se fai.

 Tiven o privilexio de ser testemuña dun deses intres segredos que tan ben describiu Gunter Grass no "Rodaballo"...logo quixeron quedar as dúas xuntas rematando en conxunto este común mais absolutamente domiñante xantar do pais dos galegos. Un tesouro de tal valor que permanece invisible na simpleza dos seus compoñentes, no sinxelo da súa feitura e na felicidade de quen se senta diante dun prato como este, ou aquel...