O carreiro Aguiño

Tiña eu que facer un post co galo de colocar un link a technotari para reclamalo como meu e, non tiven dúbida para elexir dempois de ver onte unha foto familiar nunha inmobiliaria perto da casa; no roteiro cara a zona de deportes.

Ainda que o ano non escomenzou normalmente a estas alturas xa estaríamos certos dunha cousa: O mes de vacacions de verán o pasamos en Aguiño. Levamos xa 8 anos indo ó remate da Barbanza e xa é unha parte da nosa existencia.

Cando escomenzamos a ires cáseque non comiamos fora i eu non gostaba do viño só o bebía en contadas ocasions; todo iso foi trocando coma eu mesmo e, coido que por desgracia para o bó gusto, o própio Aguiño. Veu "aquelo" do 2002 e fun nos días da ponte de decembro a me bañar no negro que cegaba esta mesma praia...

Como este recuncho segredo para nós tamén temos alí o noso lugar favorito de xantar ó que non queremos faltar polo menos unha vez ó ano e no que percurarmos parar ó mediodía antes iremos a xantar.

Está o restaurante O Carreiro xusto detrás das moles (isas do anuncio da inmobiliaria) que se ergueron no porto de Aguiño no lugar dunha antigua conserveira (non podía ser menos;en todo o concello de Riveira acontece o mesmo) é un local novo cunha decoración funcional na zona de bar que non é nin grande nin pequena e que pon bos pinchos e ten un Albariño "colleiteiro" moi bó; e mais clásica con toques mariñeiros e Zen no comedor.

Sempre que imos ten moita xente i este Agosto ainda mais de xeito que no verán vos recomendamos reservedes con tempo (981840695) sobor de todo si sondes mais de 4.
O porqué desa demanda ven se lee na prensa:

En la parroquia ribeirense de Aguiño, el restaurante O Carreiro se ha ganado en dos años el respeto de la clientela más exigente. A los fogones, Joaquín Millán Miranda. La carta es de las de dos o tres líneas por plato

I é certo que a carta ten moito que ler e moito que saborear; tanto que en mais de unha ocasión nos temos lamentado de que non teñan "degustación" polo que sempre temos que monta-lo show de pedir cada un un prato diferente para logo irmos probando.

Como non podía ser doutro xeito donde se sae esta xente é nos productos do mar; porque ainda que as nosas rías e caladoiros anden de capa caída no que respecta á cantidade a calidade segue a ser insuperable i en "O Carreiro" ben que o demostran con presentacions que poden semellar clásicas mais que encerran innovación e moito saber. As carnes son tamén obxecto de atención por parte do cociñeiro que se ve que estivo aprendendo no interior do pais a "sacarlle xugo". A carta de viños no que respecta ó pais é equilibrada sendo de destacar os albariños dos viñedos que poderíades ver pola ventana do local aló na outra banda da ría.

Non sabemos como serán as cousas a partires de agora, mais ista é para nós unha débeda e non unha opción e como tal tentaremos cumprila na primeira ocasión.

Lume negro en Donostia

Coma estamos adoitando a facer tentamos aproveitar o mellor que se pode as viaxes e coñecer tódolos aspectos do lugar elexido para visitar.

A ocasión non podía ser menos e non puido ter mais fortuna que a nosa "a priori" elección principal estivese fora do noso alcance por mor das vacacions.

Porén non imos comentar demasiado a nosa visita a AKELARRE pois sobran os comentarios mais documentados e autorizados e ningúen vai vir a un blog de afeccioados a aconsellarse sobre semellante templo do bó xantar. Só unha frase que Nieves lle dixo a Pedro Subijana cando pasou pola nosa mesa con ese xesto feliz que tiña dempois de acadar a 3ª estrela michelin: "Todo sabe a lo que tiene que saber, pero nada es lo que parece". Recomendarvos as degustacions (as dúas) e que reservedes con tempo unha mesa perto de fiestra; a vista é impresionante.

Como tampouco queremos dar consellos xerais para pasar unha boa velada en Donostia imonos mollar recomendándovos un local que segue a mais rancia tradición do tapeo da culinaria de euzkadi mais cos novos aires que os coñecementos actuais sobre nutrición e preparación de alimentos aportan.

Cunha coidada selección de viños de todo o estado (focalizada claro está na parte alavesa da D.O. Rioja) sen descoida-los caldos da cercana Francia e botandolle unha ollada curiosa ó resto do mundo ( Chile, Australia, Sudafrica...) Este local (que tamén ten restaurante) invita a entrar a unha estética Zen cecais algo gastada, mais agradable. O grande pizarrón por detrás da barra chama a atención en seguida pola abundáncia de opcions entre tradicionais tortillas, "pikoteos" con estilo e tradición como os boquerones con melón ou a terrina de foi con cereixas e as "ensaladak" nas que podemos destaca-lo "Tabuleh con txipiron y verduritas sobre crema de gazpacho".

Dado os prezos do entorno, podemos afirmar que é un sitio cunha moi boa relación custe-calidade. Ofrece un servicio excelente resultándonos unha mágoa non poder probar o restaurante pois estaba todo reservado para as datas da nosa estancia.

Como quedamos con débedas pendientes... VOLTAREMOS.