O fracaso migratorio

A emigración é un fracaso...

...da sociedade na que se orixina.

Teatro de Ningures puxo sobre as táboas do Bérgidum unha condensación de textos e situacions comunes ó drama migratorio de Galiza e ás suas consecuencias para todos nós. Tamén apuntou con claridade e sen crispación cara á "volta da moeda" que vivimos nos tempos actuais e o pouco comprensible que é a actitude dun pais emigrante como o galego coa xente que agora inmigra cara a él.

Eu sempre digo que a ciruxía é o fracaso da mediciña como emigrar foi (É) o fracaso dunha sociedade que non sabe/pode desenrolarse por todo e por nada -deus- así os que emigraron son unha amputación de algo que semella sobrar e o lugar que deixan xa non voltará a se-lo mesmo como eles non o serán mais.

Criticamos ós que veñen porque non se "integran" cando o que semella é que queremos "asimilalos" facendolles esquencer quen 'son'. Cada quen debera escolle-lo seu camiño, uns; ir, traballar, aforrar, voltar a ???. Outros; ir, vivir, manter contacto, axudar e pedir axuda segundo vaian as cousas aló e eiquí. Si a opción de emigrar é libre esta sempre será menos fracaso que si, como entantos tempos e lugares, emigrar é a única saida.

Eu, duplamente emigrante, migrado agora de min mesmo; peregrinando sen move-los pés, cos ollos no sinos do ceo e o corazón como unha laranxa digo: Tod@s somos inmigrantes na terra e nunca voltaremos; só teremos o que saibamos deixarlle ós nos@s fill@s.